"۲۱ روز بعد"؛ روایت پسر بچه‌ایست که برای نجات جان مادرش از شر سرطان باید هر ۲۱ روز، یک میلیون تومان پول گیر بیاورد و آمپول‌ مادرش را از داروخانه بخرد؛ روایتی دراماتیک از غم‌های پسری که نمی‌خواهد مادرش را از دست بدهد و اندوهش به حدی است که تا چند دقیقه بعد از پایان فیلم، تماشاگر روی صندلی میخکوب می‌ماند. اما باید پرسید آیا واقعا حکایت بیماران مبتلا به بیماری‌های صعب‌العلاج اینچنین است؟ سیستم حمایتی در بیمارستان‌های کشور برای کمک به این چنین بیمارانی چگونه عمل می‌کند؟